Zion, de trails

Waar ik gister niet aan toegekomen ben is iets te zeggen over ons hotel, de kamer. Hier in Zion hebben we een ruime kamer met alles erop en eraan. Wat wel opvalt is de hoogte van het bed. Op de foto zit Betsy op een gewone stoel voor het bed. Kun je nagaan.
Het ‘resort’ waar we verblijven ligt pal aan de ingang van Zion. We kunnen er dus lopend heen. Krijgt de auto ook eens rust. Vanochtend tegen 08.00 uur wakker, tegen 09.00 zijn we zo ver dat we kunnen vertrekken richting park. We hebben vooraf fietsen gehuurd. Die kunnen mee met de bus naar het einde van het park (ligt ook het hoogst). Vandaaruit kunnen we rustig op de fiets afdalen naar het Visitor’s Center. How easy can het be? Op de fiets zien we natuurlijk veel meer dan in/met de bus. Je hoort de geluiden, hebt de tijd en de mogelijkheid om je heen te kijken. Onderweg treffen we 2 rangers die met kijkers naar de bergen zitten te kijken. Wij kijken ook maar zien natuurlijk niets. Het blijkt dat zij de vogels in de gaten houden. Als Conders zich vertonen, een plek vinden om te rusten, worden de trails in die buurt gesloten en komt er een verbod op het beklimmen van een gedeelde van het park. Op die manier levert Zion een actieve bijdrage in de in stand houding van de soort.
Op de trails mag (gelukkig) niet gefietst worden. Zo zijn we gedwongen de hoofdweg te volgen.
We lunchen op onze hotelkamer en nemen tegen 13,00 uur de bus richting Weeping Rock. Op diverse plekken in het park komt er ‘spontaan’ water uit de rotsen. Het water heeft zich verzameld in hoger gelegen gedeelten van het park en ‘valt’ naar beneden. Weepinng rock (druppelgewijs) of waterfall (en masse) Vervolgens doen we een trail langs drie ’Pools’. Een tocht van zo’n 5 kilometer in sterk stijgend en dalend terrein. Mooie uitzichten, goede lichaamsbeweging.
Tegen 16.30 zijn we weer bij de uitgang. Drinken bij de buren een verdiend biertje en wijntje, eten een hapje.
Daarna met een boekje in een hoekje in zon voor de hotelkamer.
Morgen naar Vegas