Van Moab naar Bryce

Nog ff gezamenlijk ontbijten, ook nu weer op z’n Amerikaans, dan gaan we weer ieder ons weegs. Betsy en Suus plannen de route. Een stukje Interstate 70 dan via Capitol Reef National Park naar Bryce. Pakken we mooi een stukje van dat park mee. Op weg naar de snelweg zien we al laaghangende bewolking. Een prachtig gezicht als die schaduwen op de grond maar of het iets goeds belooft. Ik vraag het mij af. Wij moeten straks de hoogte in (+8000 ft). Dan rijden we met onze kop in de wolken en dan letterlijk. Niet zo’n best vooruitzicht. Maar voorlopig rijdt Betsy, zit ik er ontspannen naast. Op de Interstate is het de planning (je voelt het al aankomen) dat we highway 24 nemen richting Hanksville. We zitten te kletsen en ja hoor afslag gemist. In Nederland zeg je dan, geen probleem we nemen de volgende. Doen we nu dus ook (50 mijl verder). We gaan nu links van het Capitol Reef Park op. Kunnen er nog altijd ff heen rijden om te kijken. Via de 72 naar beneden. Omdat de Tom Tom afgesteld staat op kortste weg wil hij dus niet meer via het park. Dan maar ff uitzetten en zelf de weg vinden (ouderwets kaartlezen). We rijden prompt de verkeerde kant op. Moeten zo’n 10 mijl terug. Schiet mooi op zo. Intussen zitten we wel boven de 8000ft, en vertelt onze auto dat er kans is op bevroren wegen (370F). We rijden de wolken dus in, het begint met regen, wordt vervolgens sneeuw en/of mist. Prettige vakantie. Ik zit een t-shirt achter het stuur. In plaats dat de airco voor koelte zorgt mag hij nu warmte geven. Na een stop blijkt dat een deel van de voorruit niet goed ontwasemd. De ventilator moet vol aan en dan nog is het maar kantje boord. Niet prettig dus. Trouwens wie rijdt dat stuk? Ja hoor. Ik dus.
Gezien het weer, de mist en de sneeuw, besluiten we Reef Park links te laten liggen en door te gaan naar Bryce waar we dan ook ruim op tijd 14.30 aankomen. Inchecken kan vanaf 16.00 uur maar we hebben mazzel. Er is een kamer vrij. Geen grandioos uitzicht maar daar komen we niet echt voor. We willen het zelf zien, ervaren. We laden onze spullen uit, pakken onze truien, regenjassen en gaan op weg naar Bryce Visitor Center.
We rijden door naar Bryce Point. Daar heeft een paar jaar gelden een brand gewoed. Dit is nog goed te zien. Het uitzicht is belemmerd door het laaghangende wolkendek maar toch adembenemend. In mijn herinnering was/is Bryce een prachtig park, mooie vormen, mooie kleuren. Vooral bij sunset en sunrise. Het wolkendek zorgt er nu voor dat er vandaag en moren geen zichtbare sunset, sunrise is, jammer, wat heet jammer, kloootttte. Maar ja, wij hebben er geen invloed op dus nemen we het zoals het is (lijkt wel zen :) . We volgen de look-out points, starts van de trails per auto. Bij het sunset point loop ik een stukje van de Navajo Trail. De weg is nat en wordt gaandeweg glad. De route is steep (stijl) ik keer dus op mijn schreden terug (weer een overwinning). De foto’s krijgen wel een extra dimensie met dit weer. Torn Hier komen we er ook achter dat de vorige huurder van de auto allerhande papieren achter de voorruit, in de ventilatiestrook heeft geplaatst. Die halen we weg, scheelt een heleboel zicht : ).
Op weg naar de winkel komen we Suus en Eef nog tegen. Die komen net aanrijden. Die hebben wel de goede (geplande) afslag gehad en kwamen in een sneeuwstorm terecht. Is er toch nog sprake van voorzienigheid op deze wereld: waarschijnlijk wel dus : ) Ze zijn op zoek naar een betaalbare hotelkamer. Dan moeten ze niet hier vlak bij zijn. Incl. Taks komen ze nu boven de $200,-- uit. Dat was dus niet de bedoeling. Een stukje terugrijden kunnen ze voor $ 70,-- terecht. Scheelt een aantal maaltijden !!