The Icefield Parkway: De gletsjer

Via Hy Wy 93a, de Icefield Parkway drive, de gletsjer naar Jasper. De wekker loopt om 08:00 uur af. We willen op tijd vertrekken omdat we bij het Icefield center mee willen met de Icefield Explorer. We vertrekken daarom ruim op tijd, denken we. Onderweg wordt er niet zo heel erg hard gereden. Daar waar je 90 km mag wordt er net 70 gereden. Dat gecombineerd met diverse oponthouden in verband met roadconstructions. Er kan hier, in deze regio van Canada, alleen in de maanden juni tot en met september aan de weg gewerkt worden. Voor de rest is de weg of gesloten of laat het weer niet toe dat er aan de weg gewerkt wordt. De gletsjer is al van verre te zien. We kunnen, gelukkig, een kaartje kopen. Het hoogseizoen is immers nog niet begonnen. Na een bezoekje aan de souvenirwinkel in line voor de bus. Halverwege stappen we over op de Explorer. Een giga machine met meer dan manshoge banden. Bij de gletsjer aangekomen schijnt de zon maar het is toch behoorlijk koud. Er waait een venijnige wind.

Erg indrukwekkend om daar in de volle zon in de sneeuw te staan. Vanaf dit punt stroomt er smeltwater naar 3 verschillende oceanen.

Op de terugweg brengt een ‘gewone’ bus ons bij de ‘Panoramic Outlook’. In het verlengde van een rots is er een uitkijkpunt aan de berg gehangen.

Een imposante constructie met een glazen bodem. Je kunt daar zo’n 300 meter naar beneden kijken. Je kunt. Ik dus niet. Ik kom daar niet bij in de buurt. Mooi niet.

Voor geen goud. De weg erheen was al eng genoeg. Wel heel indrukwekkend en heel mooi. Verderop gestopt bij de Athabasca falls. De kracht van water. Gigantisch.

De rivier verandert van een rustige stroom in een kolkende watermassa die zich door een vernauwing de diepte in stort. Je hoort en voelt de kracht van water.

Majestueus. Voor we de camping opgaan ff inkopen doen in Jasper. Dat is inmiddels hard nodig. In Whistlers, de camping, horen we dat er net een grizzly op de camping is geweest. Of we onze etensresten wel goed opbergen. Dat gaan we zeker doen.